و همين جا بود كه سرا پرده ما را آتش زدند ....]

سوگوارى پريان بر پيشواى شهيدان‌

در سوگ جانگداز حسين نه تنها فرشتگان آسمانها نوحه سرايى و گريه كردند، كه جنّيان نيز سوگوارى نموده و بر آن حضرت نوحه سرايى كردند.

1- در اين مورد از گروهى از ياران پيامبر، از جمله «مسوّر بن مخرمه» و شمارى ديگر آورده‌اند كه: آنان نوحه سرايى و سوگوارى جنيان را در شهادت آن حضرت مى‌شنوند و با آنان گريه مى‌كنند.

2- و نيز از «عكرمه» آورده‌اند كه در شامگاه شهادت سالار شايستگان در كربلا، او در مدينه از نداگرى- كه صدايش را مى‌شنيد، امّا خودش را نمى‌ديد- مى‌شنود كه چنين مى‌سرايد:

هان اى كشندگان و قاتلان گمراه و نادان سالار شايستگان، حسين! شما را به عذاب دوزخ و شكنجه‌هاى مرگبار و رسواگر آن مژده باد! همه آسمانيان و زمينيان، از پيامبران گرفته تا فرشتگان و تيره‌هاى گوناگون فرزندان انسان، بر شرارت و شقاوت شما گريه مى‌كنند و بر شما لعنت و نفرين نثار مى‌نمايند، چرا كه شما بر زبان فرزند داود، و موسى و مسيح- كه آورنده انجيل بود- لعنت شده‌ايد.

3- و نيز آورده‌اند كه نداگرى ناشناس در «بصره»، پس از شهادت حسين 7 شبى اشعارى بدين مضمون مى‌سرود:

بى‌گمان آن نيزه‌هايى كه به سوى حسين 7 نشانه رفت، در حقيقت به سوى قرآن نشانه رفت؛ و آن تبهكارانى كه به جنگ او رفتند، در حقيقت با قرآن و وحى به جنگ برخاستند.

آنان براى كشتن تو اى پيشواى شهيدان! تكبير و تهليل مى‌گفتند و به پندار خمود و انديشه تاريك خود، نام بلند و با عظمت خدا را بزرگ مى‌داشتند، در حالى كه با اين جنايت بى‌رحمانه خود، نام بلند و الهام بخش خدا، و نداى تكبير و تهليل را يكسره نابود مى‌ساختند!! آنان با كشتن تو اى نور ديده پيامبر! در حقيقت نياى گرانقدرت پيامبر را كشتند!