و كرامت مردم احترام مى‌نهد، و نه آنان را به سرنوشت خود حاكم مى‌داند، و نه به خدا و دين و آيين او، و به سيره و سنّت پيامبرش بها مى‌دهد- دست از يارى و همراهى ما برمدار!

سخنى جاودانه با ياران پيش از حركت‌

[همان گونه كه گذشت، حسين 7 پس از هجرت از حرم پيامبر به سوى حرم خدا، مدّتى در آنجا رحل اقامت افكند و ديدگاه روشن و نداى حق‌طلبانه خويش را به طور مسالمت آميز به گوش مسلمانان رسانيد و از دين و دفتر و حقوق پايمال‌شده مردم و حقّ حيات و آزادى و امنيّت خود و همه توده‌هاى دربند- به ويژه ناراضيان و مخالفان استبداد و دگرانديشان- دفاع كرد و همگان، بويژه استبداد خشونت كيش و سياهكار و قانون گريز و قانون ستيز اموى را به دين مهر و رحمت و آيين راستين آزادى و عدالت و عمل به قانون خدا و رعايت مرزهاى مقرّرات او دعوت كرد و از ضدّ ارزشها و گناه و تباهى و بيداد با خيرخواهى و روشنگرى بسيار و شهامت و شجاعت وصف ناپذيرى نهى فرمود و پيامبرانه هشدار داد و با ظرافت و بينشى ژرف برنامه اصلاحى خويش را براى اصلاح بنيادى و ساختارى جامعه و نظام ارائه كرد؛ امّا با نزديك شدن مراسم شكوهبار و پر معنويّت حجّ و روزهاى حضور انبوهى از مسلمانان از كران تا كران جهان اسلام در سرزمين پر بركت وحى، دريافت كه دشمن در انديشه آن است كه با يك نقشه ابليسى آن حضرت را در مراسم حجّ ترور كند، تا با اين شقاوت و شرارت، هم پرشكوه‌ترين پيشواى آزادى و آزادگى و دفاع از حقوق بشر و بزرگترين دشمن استبداد و اختناق و انحصار و خشونت و تاريك انديشى را از سر راه خود بردارد و هم با اين بهانه به تصفيه حساب خونينى دست يازد و هر آن كسى را كه با ظلم و بيداد حاكم سر سازش ندارد، به مرگ محكوم سازد؛ و هم حرمت خانه خدا را در هم نوردد و خاكستر ذلّت و خفّت بر همه جا بيفشاند و براى شكافى كه با مرگ معاويه در اركان استبداد اموى پديد آمده است- بجاى اصلاح شايسته و بايسته امور- با خشونت و شرارت بيشتر به گونه‌اى چاره‌انديشى كند.

آرى، در اين شرايط بود كه پيشواى آزاديخواهان آماده حركت به سوى عراق گرديد و پيش از حركت بود كه خاندان و ياران و دوستداران همرزم و همراه را