(1)

در معجزات اخلاقى امام موساى كاظم (ع)

(2) در او خصلتهاى فضيلت و كمال فوق العاده‌اى جمع بود. از امام صادق- 7- در مورد صاحب امر امامت بعد از او سؤال شد كه كيست؟ فرمود:

صاحب اين امر امامت، لهو و لعب نمى‌كند.

در اين هنگام موسى- 7- با حيواناتى وارد شد در حالى كه به آنها مى‌گفت: «براى پروردگارتان سجده كنيد». امام صادق- 7- او را گرفت و به سينه‌اش چسبانيد و فرمود: پدرم و مادرم به فداى كسى كه لهو و لعب نمى‌كند.

او با فضيلت‌ترين فرزندانم و برترين كسى است كه بعد از من جانشينم مى‌باشد، او قائم مقام من و حجّت خداوند بر ساير مخلوقات بعد از من است‌[1].

او عابدترين، با فضيلت‌ترين و دانشمندترين و با سخاوت و با كرامت‌ترين مردم زمان خودش بود، نماز شب مى‌خواند و آن را متصل به نماز صبح مى‌كرد و تعقيبات و دعاهايش تا طلوع آفتاب ادامه داشت و براى عظمت خداوند به زمين افتاده و سجده مى‌كرد و تا نزديك زوال آفتاب سر از سجده بر نمى‌داشت. هنگام شب به فقراى مدينه سركشى و از آنان دلجويى مى‌كرد و سبدى كه در آن مواد غذايى، پول، آرد و خرما بود، براى آنان بر دوش خود حمل مى‌كرد.

پدرش امام صادق- 7-، پسرش عبد اللَّه (برادر امام كاظم) را سرزنش و نصيحت مى‌كرد و مى‌فرمود: چرا مانند برادرت «موسى» نمى‌باشى؟ به خدا من در چهره او نور مى‌بينم.

عبد اللَّه مى‌گفت: اين چگونه است تعجب مى‌كنم! مگر پدر من و او و دودمان من و او يكى نيست؟! امام صادق- 7- فرمود: او از جان من است و تو پسرم هستى‌[2].

[1] اثبات الهداه: 5/ 487، حديث 48. عوالم: 21/ 37، حديث 8. كافى: 1/ 87، حديث 15( با كمى تغيير).

[2] عوالم: 21/ 50، حديث 2.