(1)

دلايل و براهين امام رضا (ع)

نزول باران با دعاى امام رضا (ع)

(2) 1- روايت شده است كه در عهد مأمون، در خراسان خشكسالى شد. وقتى كه امام رضا- 7- به آن سامان آمد، مأمون گفت: اى ابو الحسن! آيا دعا مى‌كنى تا خداوند براى مردم باران بباراند؟ (و اين در روز جمعه بود).

حضرت فرمود: بلى. مردم بايد سه روز را روزه بگيرند؛ شنبه، يك شنبه و دوشنبه، روز دوشنبه حضرت با مردم به صحرا رفت و مردم، آن حضرت را نگاه مى‌كردند. به منبر تشريف برد و ابتدا حمد و ثناى خدا را بجاى آورد و آنگاه فرمود:

«خدايا! اى پروردگار! حقّ ما اهل بيت را بزرگ گردانيدى. و همچنان كه فرموده بودى، مردم به ما متوسل شده‌اند و به فضل و رحمت تو اميدوار گشته‌اند و انتظار احسان و نعمت تو را دارند، پس آنان را آبى بده كه نافع و عمومى باشد، ولى باران را بعد از برگشتنشان به منزل و محلهاى خود، آغاز كن».

راويان گويند: قسم به كسى كه محمّد- 6- را مبعوث كرد! بادها ابرها را به هم زدند و رعد و برق ايجاد شد و مردم به تحرك افتادند. حضرت فرمود: آرام باشيد، اين ابر مال شما نيست، بلكه از آن فلان منطقه است. پس ابرها عبور كردند و رفتند.