آگاه بودن امام حسن (ع) از رخدادها

(1) 2- عبد الغفار جازى از امام صادق- 7- نقل مى‌كند كه: دو مرد نزد حسن بن على- 8- بودند. حضرت به يكى از آنان گفت: تو ديشب با فلانى اين گونه سخن گفتى. و مرد ديگر گفت: او از هر چه كه هست خبر دارد. و عجيب‌تر از اين، اينكه فرمود: ما از آنچه در شب و روز مى‌گذرد آگاه هستيم.

سپس فرمود: خداوند متعال تمام حلال و حرام و تنزيل و تأويل را به پيامبرش آموخت و او نيز همه آنها را به على- 7- تعليم داد[1].

مظلوميت امام حسن (ع)

(2) 3- حارث همدانى روايت مى‌كند: وقتى كه على- 7- به شهادت رسيد، مردم به امام حسن- 7- روى آوردند و به او گفتند: تو جانشين و خليفه پدرت هستى و ما به سخنان تو گوش مى‌دهيم و مطيع تو هستيم، پس به هر چه خواهى دستور بده.

حضرت فرمود: دروغ مى‌گوييد، به خدا سوگند! به كسى كه از من بهتر بود، وفا نكرديد، چگونه به من وفا مى‌كنيد؟ يا چگونه به شما اطمينان كنم؟ ولى من به شما اعتماد نمى‌كنم. اگر راست مى‌گوييد وعده‌گاه من و شما در اردوگاه مدائن، آنجا به من برسيد.

پس حضرت سوار شد و عده‌اى كه قصد داشتند با حضرت بروند، آنها نيز سوار شدند، ولى خيلى از مردم به گفته‌هاى خود وفا نكردند و با او مكر نمودند همان طور كه با پدرش مكر نمودند.

آنگاه حضرت برخاست و خطبه خواند و فرمود: با من مكر كرديد چنانچه با كسى كه قبل از من بود، مكر نموديد، بعد از من، با كدام امام خواهيد جنگيد؟ با

[1] بحار الانوار: 43/ 330، حديث 10.