روى فاطمه- سلام اللَّه عليها- خنديدند. حوريان بهشت، بخاطر ولادت او بشارت دادند و اهل آسمان نيز همديگر را به ولادت فاطمه بشارت و مژده مى‌دادند و از آن زمان به بعد، نور درخشنده‌اى در آسمان پديد آمد كه قبل از آن، ملائكه اصلا آن را نديده بودند.

آن زنان گفتند: اى خديجه! بگير اين فرزند پاك، مبارك، پاكيزه، بايمن و بركت را، خداوند به او و نسل او بركت دهد.

خديجه با شادى تمام او را گرفت و فاطمه- سلام اللَّه عليها- پستان مادرش را مكيد و در هر روز به اندازه يك ماه بچه‌هاى ديگر و هر ماه به اندازه يك سال بچه‌هاى ديگر، رشد مى‌كرد.

امام صادق- 7- مى‌فرمايد: فاطمه- سلام اللَّه عليها- 75 روز بعد از پدرش، زنده ماند و بخاطر رحلت پدرش، غم و اندوه شديدى بر او وارد شد. (در اين مدت) جبرئيل بر او نازل مى‌شد و نفس او را پاكيزه مى‌گرداند و از مكان (و حالات) پيامبر به او خبر مى‌داد. و همچنين او را از سرنوشت ذريّه‌اش آگاه مى‌نمود. و على- 7- هم اينها را مى‌نوشت‌[1].

طعام با بركت‌

(1) 2- جابر بن عبد اللَّه مى‌گويد: چند روز گذشت و پيامبر اكرم چيزى براى خوردن نيافت تا اينكه اين مسأله براى او بسيار پر مشقّت شد. پس به خانه زنان خود رفت و در آنجا هم چيزى نيافت. سپس به خانه فاطمه- سلام اللَّه عليها- آمد و گفت: دخترم! آيا نزد تو غذايى يافت مى‌شود؟ من گرسنه هستم.

فاطمه- سلام اللَّه عليها- گفت: نه، به خدا سوگند! جانم و مادرم به فدايت! وقتى رسول خدا از نزد فاطمه خارج گرديد، كنيزى با دو قرص نان جو و مقدارى گوشت، نزد فاطمه- سلام اللَّه عليها- ارسال گرديد. فاطمه- سلام اللَّه عليها- آن را

[1] بحار الانوار: 16/ 20.