باب پنجم در ترسانيدن بندگان به وسيله كتاب خدا

و قال تعالى: وَ نُخَوِّفُهُمْ فَما يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْياناً كَبِيراً[1].

آنها را مى‌ترسانيم پس زياد نمى‌كند آنها را مگر سركشى بزرگ.

و قال تعالى: بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهى‌ وَ أَمَرُّ[2].

قيامت وعده‌گاه آنهاست و آن اشدّ و تلخ‌تر است يعنى شدّت هول قيامت چيزى است كه سبب وحشت است.

و قال تعالى: أَ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذا هِيَ تَمُورُ أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّماءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ[3].

آيا ايمنيد از اين كه ملائكه آسمانها شما را به زمين فرو برند پس آنگاه زمين موج زده مى‌باشد. آيا ايمنيد كسانى كه در آسمانها هستند بر شما تند بادى فرستند پس به زودى خواهيد

[1] سوره اسراء، آيه 60.

[2] سوره قمر، آيه 46.

[3] سوره ملك، آيه 16- 17.