إنَّ أَبِى حَدَّثَنِى عَنْ رَسُولِ اللَهِ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ: إنَّ الدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَ جَنَّةُ الْكَافِرِ؛ وَ الْمَوْتُ جِسْرُ هَؤُلَآءِ إلَى جَنَّاتِهِمْ، وَ جِسْرُ هَؤُلَآءِ إلَى جَحِيمِهِمْ. مَا كَذَبْتُ وَ لَا كُذِبْتُ!

[1]

«وليكن حال حسين بن علىّ سيّد الشّهداء عليه الصّلوة و السّلام و بعضى از يارانش كه با وى بودند چنين بود كه رنگ صورت هايشان ميدرخشيد و اعضاء و جوارحشان آرام ميگرفت، و نفَس هايشان بدون اضطراب و آرام بود. در اينحال بعضى از آنها به بعض ديگر گفتند:

ببينيد! اين مرد ابداً از مرگ ترسى ندارد؛ و آنرا ساده و بدون اهمّيّت مى‌شمرد!

رت سيّد الشّهداء صلوات الله عليه به آنها گفت: اى فرزندان بزرگ زادگان، و اى عزيزان بلند پايه و ارجمند! صبر و تحمّل و شكيبائى پيشه گيريد! چرا كه مرگ چيزى نيست مگر به مثابه پلى كه شما را از روى خود عبور ميدهد از گرفتارى و شدّت و مضرّت، به سوى بهشتهاى وسيعه و نعمتهاى جاويدان إلهيّه! پس كداميك از شما خوشش نمى‌آيد كه از زندانى به سوى قصرى انتقال يابد؟! ...

بدرستيكه پدرم براى من روايت كرد از رسول خدا صلّى الله عليه و آله كه: دنيا زندان مؤمن است و بهشت كافر. و مرگ پل عبور است براى اينان به سوى بهشتهايشان، و پل عبور است براى آنان به سوى دوزخ گداخته شان. نه من دروغ مى‌گويم، و نه به من دروغ گفته شده است».

مطالب حضرت حدّاد درباره عاشورا مختصّ به حالات فناء ايشان در آن هنگام است‌

بايد دانست كه: آنچه را كه مرحوم حدّاد فرموده‌اند، حالات شخصى خود ايشان در آن أوان بوده است كه از عوالم كثرات عبور نموده و به فناى مطلق‌

[1] -«

معانى الاخبار» باب مَعنى المَوت، حديث 3، ص 288 و 289؛ و« معاد شناسى» از دوره علوم و معارف اسلام، ج 1، مجلس سوّم، آخر مجلس