محتالانه و زيركانه هر لحظه زهر جانكاه به كام آنحضرت ميريزد، در حاليكه مردم مى‌پندارند او كمال فدويّت و اخلاص را در بوته صدق و صفا گذارده و تقديم آنحضرت ميكند و آنحضرت را مطلق الجناح و مبسوط اليد در جميع امور و در رَتْق و فَتْق امور لشكرى و كشورى قرار داده است. و در ظاهر كنيزكى زيبا از نصارى را مى‌گمارد، و خَدَم و حَشَم و غِلمان را در اطراف مى‌گمارد؛ ولى از آوردن اهل و عيال و فرزند دلبندش حضرت أبو جعفر امام محمّد تقى 7 عملًا منع ميكند، بطوريكه وحيداً غريباً در حجره دربسته به زهر جفا شهيد مى‌شود. و خود در تشييع جنازه پيرهن چاك ميزند، و اشكش سرازير، و مجالس فاتحه و تعزيه دائر و بطور معروف براى بزرگداشت و تجليل از آنحضرت عزاى عمومى و تعطيل رسمى اعلام ميكند؛ و مردم بخت برگشته جاهل هم توهّم مى‌كنند اين كارها براساس اخلاص و مودّت است. وَ بِمِثْلِ هذا عَمِلَ السّياسيّونَ. فَهُوَ لَعَنَهُ اللهُ رَئيسُهُمْ وَ قآئِدُهُم لِهَذِهِ الطَّريقَةِ، وَ أعْلَمُ مِن أبيهِ هَرونَ الَّذى اشْتَبَهَ فى سياسَةِ مَدينَتِهِ بِقَتْلِ أبيهِ موسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَلَيْهِما السَّلامُ مَسْجونًا بَعْدَ سِنينَ عَديدَةٍ جِهارًا.

جهت دوّم از جهات غربت حضرت، انكار وكلاء موسى بن جعفر عليهما السّلام بر ولايت آنحضرت است‌

دوّم آنكه: به عوض آنكه پس از شهادت پدرش موسى بن جعفر عليهما السّلام در زندان سِنْدى بن شاهِك (رئيس شرطه بغداد) طرفداران و مواليان و سر سپردگان و وكلاى پدرش، يكباره اطراف او را بگيرند و امامت او را گردن نهند و او را تجليل و تكريم نمايند و تمام شيعيان پدرش را به او دعوت كنند و اموال خطيرى كه به عنوان وكالت از پدر آن حضرت از مردم گرفته‌اند به آنحضرت بسپارند و اركان ولايت و دعائم امامتش را تقويت و تأييد و تسديد كنند، اين بى‌انصافها تصديق نكردند، و حاضر نشدند تسليم شوند و پولها را بسپارند، و جاه و اعتبارى را كه از بركت پدرش كسب كرده بودند به مبدأش و محورش و قطبش برگردانند.