در تربيت آن سعى و كوشش نكرد و او را رها نمود يا اين‌كه لازم است براى مهار كردن و تربيت آن نهايت تلاش را انجام داد؟

اهميت معرفت نفس‌

بدون شك كليد معرفت ذات اقدس پروردگار و شناخت همه موجودات خود شناسى است چنان‌كه اميرالمؤمنين 7 مى‌فرمايد: «افضل المعرفة معرفه الانسان نفسه اعظم الجهل جهل الانسان امر نفسه»[1]. برترين شناسايى آن است كه بشر خود را بشناسد و بزرگ‌ترين نادانى آن است كه انسان خود را نشناسد و از مسايل مربوط به نفس بى‌خبر باشد. آغاز هر معرفت و قدم اول براى رسيدن به خداوند، پى بردن به وجود نفس و خودى خود است و تا مادامى كه انسان خود را پيدا نكند هم‌چنان در بند شهوت‌ها اسير است. در بيان ديگر مى‌فرمايد:

«معرفة النفس انفع المعارف» معرفت نفس بهترين معرفت‌هاست.

قرآن كريم مؤمنان را امر مى‌كند كه خود را دريابند و معرفت و شناخت نفس پيدا كنند و راه هدايت خود را ادامه دهند و از فتنه‌هاى فتنه‌گران و مناديان گمراهى وحشت و هراس به دل راه ندهند؛ زيرا خداى بزرگ بر جميع امور و اعمال ما حاكم است. «يا ايها الذين امنوا عليكم انفسكم لا يضّركم من ضّل اذا اهتديتم الى اللَّه مرجعكم جميعاً فيّنبئكم بما كنتم تعملون»[2] در اهميت خودشناسى همين بس كه حضرت على 7 مى‌فرمايد: «من عرف نفسه فقد عرف ربه» هر كس نفس خود را بشناسد خداى خود را شناخته است.

[1] - غررالحكم

[2] - مائده، 100