الگوهاى تربيتى در كلام اميرالمؤمنين 7‌

اميرالمؤمنين 7 كه خود نمونه‌اى كامل در اخلاق وتربيت نفسانى است و زندگى ورفتار واخلاق واعتقاد او سرمشق و درس براى همه مسلمين است چهار پيامبر بزرگوار را به عنوان اسوه و الگو معرفى مى‌كند كه عبارت است از:

پيامبراكرم 6، حضرت موسى 7، حضرت داوود 7 وحضرت عيسى 7 مى‌فرمايد: كفايت مى‌كند تو را كه از رسول گرامى اسلام (در رفتارش با دنيا) پيروى كنى و نكوهش و عيب جوييش تو را دلالت و راهنمايى مى‌كند به بسيارى رسوائى و زشتى‌هاى دنيا زيرا كه اطراف و اكناف آن (مال و منال دنيا و عشق و دلبستگى به آن) از آن حضرت گرفته شده و براى غير او مهيّا گشته و آن حضرت از نوشيدن شير گواراى آن باز داشته شد و از زر و زيورش دور گرديده شده.

«و لقد كان فى رسول اللَّه 6 كاف لك فى الاسوه و دليل لك على ذم الدنيا و عيبها و كثرة مخازيها و مساويها. اذ قبضت عنه اطرافها و وطئت لغيره اكنافها و فطم عن رضاعها و زوى عن زخارفها»

و اگر در مرتبه ثانى بخواهى از (رحمت‌هاى الهى برخوردار شده و در زمره خاصان محسوب شوى) از موساى كليم 7 پيروى كن آنجا كه گفت:

پروردگارا! من به آنچه از خير و نيكويى به‌سويم بفرستى نيازمندم. به خدا سوگند موسى از خدا جز نانى كه بخورد نخواست، زيرا كه خوراك او گياهان زمين بود به طورى كه از لاغرى شكم و كم‌گوشتى سبزى گياهان از اندرون وپوست شكمش ديده مى‌شد.

«و ان شئت ثنيت بموسى كليم اللَّه 7 حيث يقول: «رب انّى لما انزلت الّى من خير فقير» و اللَّه ما ساله الا خبزاً يأكله لانه كان ياكل بقلة الارض و لقد كانت خضرة