اسكندرى متولد شد به ديه ناصره الخليل از قرارى بيت المقدس ... و آن زمان كه متولد شد، پيغمبر بود و هيچ پيغمبر را غير از او پيش از بلوغ، بلكه پيش از چهل سالگى، پيغمبرى نبوده. چون سى‌ساله شد، به فرمان خداى تعالى از ولايت دمشق به بيت المقدس رفت و انجيل بدو منزل شد و خلق را به خدا مى‌خواند. جهودان از او معجزه خواستند. خفاش را از گل ساخت و باد درو دميد؛ بپريد و اكمه و ابرص را كه طبيبان از معالجه او عاجز بودند، بينا و درست گردانيد؛ و سام بن نوح را به التماس ايشان زنده كرد تا به پيغمبرى او گواهى داد ... ديگر باره عيسى با بيت المقدس آمد.

جهودان قصد كشتن او كردند؛ بگريخت. جهودان از حواريان، شمعون را بگرفتند و عيسى (ع) را از او طلبيدند؛ نشان نداد و در عيسى (ع) كافر نشد. يودس (يهوداى اسخر يوطى) را بگرفتند. او سى درم رشوت بگرفت و عيسى (ع) را بديشان نمود ...

حق تعالى عيسى (ع) را از چشم ايشان پنهان كرد و صورت بر ايشوع- مهتر جهودان- افكند ... هر چند فرياد كرد كه ايشوعم، فايده نداد. ايشوع را صلب كردند و عيسى به آسمان رفت. عمرش سى و دو سال و يكماه بود.

(تاريخ گزيده، حمد الله مستوفى، ص 57 به اختصار)

اواجد الى النار ...:

(ص 104). مأخوذ از آيه مباركه‌ «لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْها بِقَبَسٍ ...» (10/ 20 سوره طه).

عبد الله مبارك: (ص 104)

. ابو عبد الرحمن، عبد الله بن مبارك مروزى؛ زاهد و فقيه و محدث مشهور ايرانى متولد به سال 118، متوفى به سال 181 ه. ق (حاشيه عوارف المعارف، به نقل از الاعلام زركلى، ص 256، الفهرست، ص 332؛ حليه، ج 8، ص 162). او را شهنشاه علما گفته‌اند. در علم و شجاعت خود نظير نداشت و از محتشمان اصحاب طريقت بود و از محترمان ارباب شريعت؛ و در فنون علوم، احوالى پسنديده داشت. او را تصانيف مشهور است و كرامات مذكور (تذكرة الاولياء، ج 1، ص 166)