1. حديث: در تعريف «حديث» آمده است: «لغة ضد القديم و يستعمل فى قليل
الكلام و كثيره و فى اصطلاح المحدثين قول الرسول- صلى اللّه عليه و آله- حكايه
فعله و تقرير قوله.»
مختصر كلام، به مذهب اماميه سخنى است به كم و يا زياد از اقوال رسول
مكرم و ائمه هدى؛ بيان دارنده گفتار يا كردار حضراتشان- صلوات اللّه عليهم اجمعين-
و به مذهب عامه قول و فعل رسول 6 و به نظر بعضى از آنها، قول و فعل رسول مكرم و
صحابه و تابعين[1].
2. حديث را به اعتبار منبع و مأخذ صدور آن، به دو گروه منقسم
داشتهاند:
«الحديث: امّا نبوى و امّا الهى و يسمى حديثا قدسيا ايضا.»
حديثى كه از ناحيت حضرت نبوى صادر گشته باشد، حديث نبوى ناميده گردد.
و حديثى را كه اسناد آن به حضرت ربوبى است، در لسان اهل حديث، «قدسى»
نامند.
3. حديث قدسى: «فالحديث القدسى هو الذى يرويه النبى 6 عن ربه عزّ و
جل.» و در علت تسميه اين احاديث به اسرار الوحى آوردهاند كه: