حكايت‌[1]

عصام بن يوسف گويد: از حاتم اصم- رحمة الله عليه‌[2]- پرسيدم از صفت نماز وى.

گفت: چون قيام نمايم به امر مولى و كمر بندم به خدمت، سوى مسجد دوم‌[3]. نخست‌[4] دل حاضر كنم (به) نيت و تكبير آورم‌[5] به عظمت‌[6] و ترتيل و تبتيل آورم در قرائت‌[7] و ركوع آرم به خشيت، و سجود آرم به يافت قربت، و قعود آرم‌[8] به طمأنينت، و سلام وداع كنم بر راعيان به عبرت‌[9] و بازگردم به خوف و بيم و قطيعت، كه كار با بى‌نياز افتاده است.

عصام گفت: اگر نماز اين است كه توصفت كردى، ما همه عمر[10] چنين نماز نكرده‌ايم.

بندار بن الحسين گويد:[11] صحبت اهل بدعت، روى گردانيدن از حق باز آرد و[12] هر كه قبله جانش حق نيست، بحقيقت نماز وى تباه شده است؛ و وى‌[13] خبر ندارد.

بيت‌[14]

مدار عمل، صفاى حضورست‌[16].

بيت‌

[1] - ندارد.

[2] - قدس سره.

[3] - به سوى مسجد روم.

[4] - به خشيت.

[5] - تكبير آرم.

[6] - و قيام تمام آرم به عزت.

[7] - و ترتيل آرم در قرائت.

[8] - و قعده آرم.

[9] - به غيرت.

[10] - ما در همه عمر خود.

[11]. و گفته‌اند كه.

[12].( و) ندارد.

[13]. و او.

[14]. نظم.

[15]. آلوده است.

[16]. عبارت( مدار عمل ...) ندارد.