[متن رساله آئينه شاهى‌]

بسم اللّه الرحمن الرحيم‌

سپاس شايسته و ستايش بايسته سزاوار نثار پروردگارى كه رسوم شرع را مطابق [مقتضاى‌] عقل كامل گردانيد، و طبع و عادت صاحب عقل كامل را تابع عقل او ساخت. و درود نامعدود بر روان خاتم انبياء و سرور اصفياء كه به كاملتر عقلى و تمامتر شرعى، به تكميل خلايق پرداخت و بر اهل بيت عصمت و طهارت [او] كه فرقه ناجيه [ائمه اثنى عشرى‌] شيعه را به محبت و طاعت ايشان نواخت.

اما بعد: چون خاطر اشرف نواب اقدس اعلى، اعنى آفتاب فلك سرورى، و مهر سپهر دين پرورى، سلاله دودمان مصطفوى و سليل خاندان مرتضوى، مؤيد بتأييد ربانى «شاه عباس ثانى»- و صل اللّه دولته بدولة القائم سلام اللّه عليه- متوجه شنيدن سخنى چند بود از لطايف معرفت و طرايف حكمت كه روشنى دل و قوت جان را شايد، و داعى كمترين «محمد بن مرتضى المدعو به محسن» قبل از اين در شناختن نفس ناطقه انسانى و تربيت او به «حكّام» كه وسيله شناخت پروردگار است، و ربوبيت او در انام، رساله به زبان تازى [عربى‌] نوشته بود موسوم به «ضياء القلب» رسانيدن مضمون آن را به‌