به امور جسمانى و لذّت‌هاى حلال در ساعات عمر بوده است كلّمينى يا حميرا، و حبّب إلىّ من دنياكم ثلاث: النساء و الطيب و جعلت قرّة عينى فى الصّلوة مى‌فرموده پس اهل ايمان ساعات عمرشان صرف بر اين سه كار خواهد شد كه حيات شخصى و نوعى و دنيوى و اخروى بدين‌ها مربوط است.

كلمه 6- قال أمير المؤمنين 7: يستدلّ على إيمان الرّجل بلزوم الطّاعة و التّحلى بالورع و العفة و القناعة

[1].

ترجمه: دليل بر ايمان مرد ملازمت طاعت خداست و آراستگى به صفت ورع و عفّت نفس و قناعت.

شرح: هر كه دعوى ايمان كند بايد دليل و برهان بر اين دعوى داشته باشد و برهان ايمان به خدا انس به طاعت خدا داشتن است و ورع و خدا پرستى و عفت نفس از شهوات حرام و قناعت در مال يعنى زائد بر ضرورى مال را به راه خيرات اعمال و توسعه بر عيال و خدمت در راه دين و احسان به فقرا و مساكين صرف كند و به اسراف و عياشى و تجمل و خوش‌گذرانى نپردازد كه اين اوصاف ضد عفّت و قناعت است.

كلمه 7- قال أمير المؤمنين 7: من آمن [أنس‌] باللّه استوحش من النّاس‌

[2].

ترجمه: هر كه به خدا ايمان كامل داشت از مردم وحشت كرده و دورى از خلق گزيند.

شرح: هر كه خدا را به عظمت و اوصاف كمال يافت و به رحمت و رأفت و مهربانى و جود و عطاى بى‌حدّ و حسن و جمال بى‌نهايت و جلال بى‌مثل و مانند شناخت تنها به او عشق و اشتياق و انس دارد و از خلق براى آنكه او را از خدا باز

[1] - غرر و درر، ط نجف، ص 357، س 2:« يستدلّ على ايمان الرجل بالتسليم و لزوم الطاعة».

[2] - غرر و درر، شرح آقا جمال خوانسارى، ط 1، ج 5، ص 232:« من انس باللّه استوحش من الناس» و كلمه ديگر نيز در ص 373، ج 5. شرح ياد شده به همين مفاد بدين صورت آمده است كه« من استوحش عن الناس انس باللّه سبحانه» در عبارت چاپ اول بجاى« انس»،« آمن» آمده است، و با استيحاش، انس مناسب است، و كأنّ« انس» به« آمن» تحريف شده است و بدان ترجمه گرديده است.