نيفزايد تائب نيست، و كسى كه توبه كند ولى لباسش را تغيير ندهد تائب نيست، و آن كه توبه كند ولى دوستانش را عوض نكند تائب نيست، و هركس توبه كند ولى مجلسش را تغيير ندهد تائب نيست، و هر آن كه توبه نمايد ولى رختخواب و تكيه‌گاهش را عوض ننمايد تائب نيست، و هركس توبه كند ولى اخلاق و نيتش را عوض ننمايد تائب نيست، و هر آن كه توبه كند ولى قلبش را به روى حقايق باز نكند و در مقام انفاق برنيايد تائب نيست، و هركس توبه كند اما آرزويش را كوتاه و زبانش را حفظ نكند تائب نيست، و هر آن كه توبه كند ولى بدنش را از غذاى اضافى تصفيه نكند تائب نيست، چون بر اين خصلتها استقامت نمايد تائب است‌[1].

تا نفس به گلو برسد آنها را مى‌آمرزم‌

امام باقر 7 فرمودند: آدم به حضرت حق عرضه داشت: شيطان را بر من سلطه دادى، و او را چنين قدرتى است كه همچون خون در باطن من گردش نمايد، در برابر اين برنامه براى من چيزى قرار بده.

به او خطاب شد: اين حقيقت را براى تو قرار مى‌دهم كه اگر از ذريه‌ات كسى تصميم بر گناه گرفت، در پرونده‌اش نوشته نشود و اگر تصميمش را به اجرا گذاشت همان يك گناه در نامه عملش ثبت گردد، و اگر فردى از ذريه‌ات تصميم به كار نيكى گرفت، در نامه‌اش نوشته شود و اگر آن تصميم را عملى كرد، در نامه‌اش ده برابر ثبت گردد؛ آدم عرضه داشت: پروردگارا! اضافه كن؛ خطاب رسيد: اگر كسى از ذريه‌ات گناهى مرتكب شود، سپس از من طلب آمرزش نمايد، او را بيامرزم؛ عرضه داشت: يا رب! بر من بيفزا؛ خطاب رسيد: براى آنان‌

[1] - جامع الأخبار: 88، الفصل الخامس و الأربعون فى التوبة؛ بحار الأنوار: 6/ 35، باب 20، حديث 52؛ مستدرك الوسائل: 12/ 131، باب 87، حديث 13709.