به غير دوست نبايد نمود راز ابراز

كه غير ابروى او نيست قبله‌گاه نماز

ز عاشقان اگر آزرده‌دل بود معشوق‌

چه سود ناله و فرياد و آه و سوز و گداز

چو دست ما به سر زلف آن صنم نرسد

چگونه قصه شب را كنيم دور و دراز

نبود كس بر من غير شمع و پروانه‌

شبى كه با تو نمودم به عجز راز و نياز

زبان شمع بريدم كه بازگو نكند

به پيش غير تو چون جز تو نيست محرم راز

به گردن است مرا طوق بندگى و خوشم‌

كه هست خواجه ما مهربان و بنده‌نواز

بگفتمش چكنم زآتش فراق تو گفت‌

اگر هواى وصالت بود بسوز و بساز