مرد دانايى نزد عابدى آمد و به او گفت: چگونه نماز مىخوانى؟ پاسخ
داد: از چون منى مىپرسند كه چگونه نماز مىخوانى؟ من از ابتدا چنين و چنان خدا را
عبادت مىكنم. گفت: گريهات چگونه است؟ گفت: به اندازهاى گريه مىكنم كه اشكم
روان شود. آن دانا گفت: به راستى اگر بخندى و از خدا ترسان باشى بهتر است كه گريه
كنى و به خود ببالى، راستى هركه بر خود ببالد هيچ كردارى از او بالا نرود[2].
نوح و نماز
«بحارالانوار»، اين كتاب بىنظير و ارزشمند، از حضرت باقر 7 روايت مىكند:
پرستش خداى يگانه و اخلاص به پيشگاه او و بىهمتا دانست حق، كه
خداوند فطرت مردم را بر آن قرار داده است، اصول آيين نوح بود.
پروردگار بزرگ از نوح و همه انبيا پيمان گرفت كه او را فرمان ببرند و
از شرك دورى جويند، و نيز خداى مهربان حضرت نوح را به نماز و امر به معروف و نهى
از منكر و رعايت حلال و حرام دعوت كرد[3].