حق تعالى گفت: قارون زار زار

خواند اى موسى تو را هفتاد بار

تو ندادى هيچ بار او را جواب‌

گر به زارى يك رهم كردى خطاب‌

شاخ شرك از جان او بركندمى‌

خلعت دين در سرش افكندمى‌

كردى اى موسى به صد دردش هلاك‌

خاكسارش سر فرو دادى به خاك‌

گر تو او را آفريده بوده‌اى‌

در عذابش آرميده بوده‌اى‌

آنكه بر بى‌رحمتان رحمت كند

اهل رحمت را ولى نعمت كند

هست درياهاى فضلش بى‌دريغ‌

در بر آن جرمها يك اشك ميغ‌

هركه را باشد چنان بخشايشى‌

كى تغير آرد از آلايشى‌

هركه او عيب گنهكاران كند

خويش را از خيل جباران كند[1]