درنگ نمودن به آن مقدار.

سيّم‌ گفتن السّلام عليكم و رحمة اللَّه و بركاته‌[1].

چهارم‌ آن كه تسليم را بعد از فارغ شدن از تشهّد به جا آوردن.

پنجم‌ آن كه چنان گويد كه خود بشنود اگر چه بتقدير باشد.

و امّا دوازده امرى كه سنّت است:

اوّل‌ تورّك نمودن بطريق تورّك در تشهّد.

دويّم‌ كفها را بر رانها گذاشتن.

سيّم‌ انگشتان را بهم چسبانيدن.

چهارم‌ قصد بيرون از نماز كردن.

پنجم‌ قصد سلام بر انبيا و ائمّه و ملائكه و جميع مؤمنين انس و جن كردن.

ششم‌ قصد كردن پيشنماز سلام بر مأمومين در ضمن مؤمنين.

هفتم‌ قصد كردن مأمومين سلام بر پيشنماز در ضمن مؤمنين.

هشتم‌ بلند گفتن پيشنماز سلام را نهم آهسته گفتن مأموم آن را و منفرد مخيّر است.

دهم‌ آن كه پيشنماز و مأموم در وقت سلام دادن به جانب ابروى راست بر روى خود اشارت كنند.

يازدهم‌ آن كه مأموم نوبت ديگر به جانب چپ سلام دهد اگر در جانب چپ او شخصى باشد و بعضى ديوار را در اين مقام قايم مقام شخص دانسته‌اند.

دوازدهم‌ آن كه منفرد در وقت سلام دادن به گوشه چشم به جانب راست اشارت كند.

تتمّه‌

چون مصلّى از نماز فارغ شود سنّت است كه به تعقيب اشتغال نمايد و اوّل تعقيب سه نوبت اللَّه اكبر گفتن است و در هر نوبت دستها را به نزديك گوش برساند و بعد از آن بگويد لا اله الّا اللَّه إلها واحدا و نحن له مسلمون لا اله الّا اللَّه لا نعبد الّا إيّاه مخلصين له الدّين و لو كره المشركون لا إله إلّا اللَّه ربّنا و ربّ آبائنا الأوّلين لا إله إلّا اللَّه وحده وحده صدق وعده و نصر عبده و أعزّ جنده و هزم الأحزاب وحده فله الملك و له الحمد يحيي و يميت و هو حيّ لا يموت بيده الخير و هو على كلّ شي‌ء قدير اللَّهمّ اهدني من عندك و أفض عليّ من فضلك و انشر عليّ من رحمتك و أنزل عليّ من بركاتك سبحانك لا إله إلّا أنت اغفر لي ذنوبي كلّها جميعا فإنّه لا يغفر الذّنوب كلّها جميعا إلّا أنت اللَّهمّ إنّي أسألك من كلّ خير أحاط به علمك و أعوذ بك من كلّ شرّ أحاط به علمك اللَّهمّ إنّي أسألك عافيتك في جميع أموري كلّها و أعوذ بك من خزي الدّنيا و عذاب الآخرة و أعوذ بوجهك الكريم و سلطانك القديم و عزّتك الّتي لا ترام و قدرتك الّتي لا يمتنع منها شي‌ء من شرّ الدّنيا و عذاب الآخرة و من شرّ الأوجاع كلّها و لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه العليّ العظيم توكّلت على الحيّ الّذي لا يموت و قل الحمد للّه الّذي لم يتّخذ ولدا و لم يكن له شريك في الملك و لم يكن له وليّ من الذّلّ و كبّره تكبيرا.

و بعد از آن تسبيح فاطمه زهرا 3 را به جا آوردن و آن سى و چهار نوبت اللَّه أكبر است و سى و سه نوبت الحمد للّه و سى و سه نوبت سبحان اللَّه‌[2].

[1] يا السّلام علينا و على عباد اللَّه الصّالحين و احوط گفتن هر دو است و در اين حال مقدم داشتن السّلام علينا را صدر دام ظلّه

[2] و اولى گفتن سى و سه نوبت الحمد للّه است بعد از اتمام سبحان اللَّه بقصد احتياط صدر دام ظلّه