باب سى و چهارم ثواب كسى كه آب نوشيده و ياد امام حسين 7 نموده و كشنده آن حضرت را لعنت كند

حديث اوّل ترجمه:

(1) محمّد بن جعفر رزّاز از كوفى از محمّد بن الحسين، از خشاب، از على بن حسّان، از عبد الرحمن بن كثير، از داود رقّى، وى مى‌گويد:

در محضر مبارك امام صادق 7 بودم، حضرت آب طلبيدند و زمانى كه آب را نوشيدند ديدم در حضرت حالت گريه پيدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشك شد سپس به من فرمودند:

اى داود خدا قاتل حسين 7 را لعنت كند، بنده‌اى نيست كه آب نوشيده و حسين 7 را ياد نموده و كشنده‌اش را لعنت كند مگر آنكه خداوند منّان صد هزار حسنه براى او منظور مى‌كند و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مى‌كند.

محمّد بن يعقوب، از علىّ بن محمّد، از سهل بن زياد، از جعفر بن ابراهيم حضرمى، از سعد بن سعد مثل همين حديث را نقل كرده است.