باب بيست و دوّم در بيان كلام رسول خدا 6 بعد از من امّت من حسين 7 را مى‌كشند

حديث اوّل ترجمه:

(1) پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن الحسن بن وليد، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن عيسى بن عبيد، از صفوان بن يحيى و جعفر بن عيسى بن عبيد اللَّه گفتند:

براى ما حديث گفت ابو عبد اللَّه الحسين بن ابى غندر از كسى كه برايش از حضرت ابى عبد اللَّه 7 نقل نمود وى گفت:

روزى حسين بن على عليهما السّلام در دامن نبى اكرم 6 نشسته بود و با آن حضرت بازى مى‌كرد و هر دو مى‌خنديدند.

عايشه گفت: يا رسول اللَّه، چه قدر علاقه و محبّت شما به اين طفل زياد است!؟

حضرت فرمودند: واى بر تو! چه گونه او را دوست نداشته و به او محبت نداشته باشم در حالى كه ميوه دل من و نور چشمم مى‌باشد، اين امر قطعى است كه عنقريب امّت من او را خواهند كشت و كسى كه بعد از شهادتش او را زيارت كند خداوند براى او ثواب يك حج از حجّ‌هاى من را مى‌نويسد.

عايشه عرض كرد: يا رسول اللَّه حجى از حجّ‌هاى شما!؟

حضرت فرمودند: بلى، دو حج از حج‌هاى من.

عايشه عرضه داشت: يا رسول اللَّه دو حج از حج‌هاى شما!؟

حضرت فرمودند: بلى، چهار حج از حج‌هاى من.

راوى مى‌گويد: پيوسته حضرت به تعداد حج‌ها اضافه كردند و آن را بالا بردند تا به نود حج با عمره از حج‌ها و عمره‌هاى خودشان 6 و سلّم رساندند.