و[1] فرمودند: اين مالهاى زياد را خداى عزّ وجلّ به شماها عطا فرموده‌[2] از براى آنكه صرف كنيد[3] در مصارفى كه مقرّر فرموده. و به شما عطا نكرده كه ضبط كنيد و گنج بگذاريد[4].

واز آن حضرت پرسيدند كه: زكات در چه مقدار از مال واجب مى‌شود؟ فرمودند:

امّا زكات ظاهرى در هر هزار درهم بيست و پنج درهم است. و امّا زكات باطنى آن است كه ضبط نكنى چيزى را كه برادر تو به آن محتاجتر از تو باشد[5].

فصل [در معروف‌]

و امّا معروف عبارت است از نفقه كردن بر نفس و عيال. و بعد از آن اعانت نمودنِ كسى كه اعانت آن واجب باشد. و بعد از آن حقّ معلومى است كه هر كسى‌[6] در مال خود واجب مى‌گرداند. و بعد از آن صدقه بر فقرا نمودن يا مروّت با ايشان كردن، يا به توانگرى به ضيافت و هديه و اعانت و امثال اينها همراهى كردن از براى جلب خير يا دفع شرّ؛ خواه خير و شرّ دينى باشد يا دنيوى‌]m .a 811[ كه به حسب شرع جايز باشد، يا رسانيدن نفع عامّى باشد مثل بناى مسجد و مانند آن، يا نفع خاصّى باشد مثل راهنمايى گم شده و تعليم نادان و نزديكى كردن با زن از براى تحصيل صفت عفّت و عدالت وبرآوردن حاجت مؤمن ومهلت دادن پريشان‌[7] وحلال كردن آن و قرض دادن و پياده‌اى را سوار كردن و خوش‌سخنى نمودن و متوجّه نماز شدن و توسعه بر عيال نمودن و به روى مؤمنى خنديدن و متاعى را به عاريت دادن و اذن دادن در كشيدن‌

[1] -s - و.

[2] - فرموده/a s فرمودند.

[3] -s + و.

[4] - الكافي 4: 32 ح 5. كتاب من لا يحضره الفقيه 2: 57 ح 1693.

[5] - الكافي 3: 500 ح 13. معاني الأخبار: 153 ح 1.

[6] - كسى/s a كس.

[7] - پريشان/s a برايشان.