سخن و هم‌چنين ميان پيغمبران و امّتها. و به اين ثابت شد كه بهترين وسيله‌ها و لطيف‌ترين عبادتهاست.

و هم‌چنين هيچ معصيتى نيست كه بر بندگان گران‌تر و عقوبت آن نزد خداى عزّ وجلّ زودتر و ملامت آن شديدتر و كدورت آن به تعجيل‌تر از زبان باشد.

و از حضرت امام زين العابدين 7 پرسيدند كه: سخن بهتر است يا سكوت؟

فرمودند: هريك را آفات بسيار است، اگر از آفتها سالم باشند سخن بهتر از سكوت است.

گفتند: يا ابن رسول اللَّه! وجه اين‌[1] چيست؟ فرمودند: از براى آنكه خداى عزّ وجلّ پيغمبران و اوصيا را به سكوت نفرستاده بلكه به كلام فرستاده‌]m .a 53[ و كسى به سكوت مستحقّ بهشت و مستوجب محبّت خدا نشده و به سكوت از آتش جهنّم خلاص نشده و از غضب دور نگرديده، بلكه اينها همه از سخن شده.

آخر[2] فرمودند كه: من ماه را با آفتاب يكسان نمى‌توانم كرد و تو فضيلت سكوت را بر كلام وصف مى‌كنى امّا فضيلت كلام را بر سكوت بيان نمى‌كنى‌[3]!

فصل [در كذب و غيبت‌]

بدان كه آفات زبان بسيار است از آن جمله خطا كردن و دروغ و غيبتى كه شارع اذن نداده و خلاف وعده و سخن چينى و ريا و نفاق و فحش و جدل و مدح نفس و نزاع با مردم و حرفهاى لغو و فرورفتن در باطل و گردانيدن چيزها از محلِّ خود و كم و زياد كردن و آزار مردم و پرده‌درى و فاش كردن راز و شوخى و استخفاف و غير اينها.

و آفتهاى مذكوره پيشى بر زبان مى‌گيرند و بر آن گران نيستند و از براى آنها در دلْ‌

[1] - وجه اين/a s سبب اين وجه.

[2] - آخر/a و آخر.

[3] - الاحتجاج 2: 45.