- پس مدّتى نه چندان كوتاه سكوت نموده سپس افزود- هر كس كه مالى دارد از فساد برحذر باشد، زيرا اعطاى نابجاى مالتان تبذير است و اسراف، و اين كار ممكن است نام و ياد بخشنده را در ميان مردم بالا برد ولى در نزد خداوند خوار و بى‌مقدار سازد. هيچ كس مال خويش را در غير راهى كه خداوند فرموده مصرف نكرد و به غير اهلش نسپرد جز اينكه از شكر و سپاس خود محرومش ساخت و خيرش براى ديگران ماند. پس چنانچه از بين آن افراد ناسپاس كسى پيدا شد كه در ظاهر ابراز دوستى كرد و قدردانى نمود اين كار فقط جنبه چاپلوسى و دروغ دارد، و تنها با اين عمل خود را از ياران او بنماياند تا دگر بار مانند سابق از او عطائى دريافت دارد، امّا اگر پاى وى بلغزد و محتاج يارى و تلافى از او گردد بدترين يار است و لئيم‌ترين دوستدار. گفتار [تملّق آميز] آن افراد نفهم تا هنگامى است كه بر آنان بخشش مى‌كند در حالى كه از بخشش به آنچه در راه خداست بخل مى‌ورزد، پس با اين حال ديگر چه سودى تباه‌تر و خوارتر از اين است؟! و كدام نكوكارى ضايعتر و كم بهره‌تر از اين نيكوئى است؟ بنا بر اين هر كس كه داراى مال و ثروتى گشت صله رحم كند، و مهمانى را نيكو دهد، و با آن ثروت بينوا را از فقر، و اسير را از اسارت آزاد سازد، و مقروضين و وامداران و نيز در راه ماندگان و فقيران و مهاجران (جماعت آواره) را يارى نمايد، و خود را به ثواب و رعايت حقوق وادار نمايد، زيرا كه او با رعايت اين خصلتها به شرف دنيا، و درك فضيلت آخرت خواهد رسيد.

تعريف و شرح آن حضرت 7 از دنيا براى پرهيزگاران‌

جابر بن عبد اللَّه انصارى گويد: ما همراه امير مؤمنان 7 در بصره بوديم، و پس از فراغت از نبرد با جنگ افروزان (سپاه جمل) در اواخر شب بود كه آن حضرت نظرى بر ما انداخت و فرمود: مشغول چه صحبتى هستيد؟ گفتيم: در نكوهش دنيا، فرمود: اى جابر، بر چه چيزى دنيا را بدگوئى مى‌كنيد؟ پس حمد و ثناى الهى را بجاى آورد آنگاه فرمود:

أمّا بعد: پاره‌اى مردمان را از نكوهش دنيا چه منظورى است؟ و چرا در آن به زهد و بى‌رغبتى گرايند، در حالى كه سراى دنيا جايگاه راستى و صدق است براى كسى كه آن را باور كند، و خانه تندرستى است براى آن كس كه درست دركش نمايد، و سراى توانگرى است براى آن كس كه از آن توشه برگيرد، مسجد پيامبران‌