اين‌كه چرا آناكسيماندروس، سرچشمه تغييرات را ماده‌اى نامحدود دانسته، ارسطو از اين معنى دو تفسير مى‌كند:

يكى اين‌كه همه چيز يا خود آغاز است يا از آغازى برخاسته‌است؛ اما نامحدود داراى آغاز نيست زيرا د آن صورت داراى پايانى مى‌بود. و نيزناحدود بايد به عنوان آغاز چيز خود نازاييده و فناناپذير باشد. زيرا آن‌چه پديدآمده‌است، بايد ضرورتاً زمانى پايان يابد، و هر فنايى خود پايان است. بدين سان نامحدود آغازى ندارد، بلكه به‌نظر مى‌رسد كه آغاز همه‌چيزهاى ديگر است و همه‌چيز را دربردارد و بر همه‌چيز فرمانروا است. زيرا اين، هم ناميرا و هم تباهى‌ناپذير است.[1]

آناكسيمنس (585- 524 ق. م)

آناكسيمنس، همنشين آناكسيماندروس، اصل بنيادين را يكى و آن هم نامحدود ولى متعين مى‌داند. وى هوا را اصل نخستين اشيا مى‌داند.

[هوا] چون لطيف‌تر شود، آتش مى‌شود و چون غليظتر شود، باد، سپس ابر و چون باز غليظتر شود، آب مى‌گردد، سپس خاك. سپس سنگ مى‌

شود و چيزهاى ديگر از اينها پديد مى‌آيند.[2]

كسنوفانس (570- 475 ق. م)

كسنوفانس‌[3]، واحد را جانشين آرخه يا اصل نخستين كرد و آن را خدا

[1] - ارسطو، فيزيك، ديلز 15A 21 و 14A 21 ( بنابراين گزارش دكتر خراسانى، ص 133).

[2] - سمپلكيوس، نقل از تئوفراستوس، قطعه 2.

[3] -Xenophanes .