بررسى قرار گرفته، وجود نامتناسب برهنگى است. در فيلم‌هاى‌

R- rated

) فيلم‌هايى كه افراد زير 17 سال بدون حضور يك بزرگسال اجازه ندارند آن‌ها را ببينند) سال 1980، نمونه‌هاى برهنگى زنان از نمونه‌هاى برهنگى مردان در يك نسبت 4 به 1 جلو زد.

روند قابل توجه ديگر، تقريباً عدم حضور شخصيت‌هاى زن، در فيلم‌هاى پرفروش سينما و فيلم‌هاى‌G -rated ) فيلم‌هايى كه براى همه گروه‌هاى سنى مناسب‌اند) است. كِلى‌[1] و اسميت‌[2]، 101 فيلم پرفروش گروه‌[3] از سال 1990 تا 2004 را ارزيابى كردند. از بيشتر از 4000 شخصيت اين فيلم، 75% كل شخصيت‌ها، 83% شخصيت‌هاى در شلوغى‌ها، 83% گويندگان، 72% شخصيت‌هايى كه صحبت مى‌كردند، مرد بودند. به‌علاوه، تغيير كوچكى از سال 1990 تا 2004 وجود داشت. اين خيلى كم نمايش دادن زنان يا دختران در فيلم‌هاى داراى مضمون دوستانه و خانوادگى، يك فرصت از دست رفته براى نمايش يك طيف وسيعى از دختران و زنان در نقش‌هاى غيرجنسى شده را انعكاس مى دهد.

- كارتون‌ها و انيميشن‌ها:

خيلى از برنامه‌هاى كودكان، كارتون است. اگر چه رواج «ايجاد كردن ديدگاه جنسى» در كارتون‌هاى كودكان و انيميشن‌هاى نوجوانان، هنوز به صورت سيستماتيك بررسى نشده است، اما شواهد داستان گونه‌اى وجود دارد كه ممكن است كارتون‌ها، حاوى تصاوير داراى ديد جنسى از دختران و زنان باشند. نويسندگان متعددى در مورد وجود مضامين داراى ديد جنسى در بعضى فيلم‌ها و برنامه‌هاى تلويزيونى اخير كودكان، ابراز نگرانى كرده‌اند. ديگران نيز گفته‌اند كه امروزه شخصيت‌هاى زن ديسنى‌[4] در مقايسه با شخصيت‌هاى سال گذشته، لباس كمترى بر تن دارند و به صورت سكسى‌تر نمايش داده مى‌شوند و برخى عروسك‌هاى معروف كه پوشش سكسى دارند، شخصيت اصلى يك كارتون نقاشى شده‌اند. اين محصول مربوط به يك كارتون مى‌تواند جذابيت كارتون و توان بالقوه آن براى تحت تأثير قرار دادن دختران را تقويت كند. تحقيقات نشان مى‌دهند كه با تعداد كمى استثناء قابل توجه، كارتون‌ها اصولًا دختران را به عنوان خانه‌دار، علاقمند به پسران و نگران در مورد ظاهرشان‌

[1] -Kelly .

[2] -Smith .

[3] -G .

[4] -Walt Disney .