اسلام آگاه به انسان‌

تنها مكتبى كه به تمام زواياى حيات انسانى آگاه است، مكتب سعادت بخش اسلام است.

اسلام، در بعد معنوى اجازه تحمل رياضت‌هاى غير منطقى و سخت‌گيرى‌هاى زيان بخش را نمى‌دهد.

اسلام، براى رشد بعد معنوى، سلسله مسائلى را به عنوان عبادات، و سلسله برنامه‌هايى را كه تحت عنوان حسنات اخلاقى براى تزكيه نفس، ارائه كرده و در بعد مادى، انسان را به هر كار با منفعتى تشويق كرده است.

اسلام، در تمام امور مربوط به ترقّى و رشد انسان، از نظر شخصى و اجتماعى سخن دارد، به عنوان نمونه در فصل مسائل اقتصادى، ابوابى تحت عناوين باب الصناعة، باب التجارة، باب المزارعة دارد.

اسلام، به مسئله كشاورزى در درجه اول، و صنعت و تجارت در درجه بعد اهميت داده است، و پيامبر بزرگ اسلام به نشانه احترام عميقش به مسئله كار و كارگر، در بازگشت از يك سفر، دست كشاورزى را بوسيد.

اسلام، طلب هر علمى كه در جهت رشد معنويت و ماديّت انسان نقشى ايفا مى‌كند را به عنوان فريضه اعلام كرده است.

اسلام، دست انسان را در آبادكردن زمين و استخدام نيروهاى طبيعت و ذخاير آن باز گذاشته، و از طرفى در راه انتخاب چگونگى زندگى انسانى، او را به خود وانگذاشته؛ بلكه در اين مرحله او را مقيّد به پيمودن راه و روش معيّنى نموده است. راه و روشى كه در آن انسان به خود حق هيچ گونه تجاوزى به حق انسان ديگر را نمى‌دهد.

اسلام، پيمودن راه معنويت بر اساس راهنمايى‌هاى وحى، و تلاش براى به‌