اوصاف رسول خدا 6 در قرآن و حديث‌

«الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ...»[1].

«همان كسانى كه از اين رسول و پيامبر «ناخوانده درس» كه او را نزد خود [با همه نشانه‌ها و اوصافش‌] در تورات وانجيل نگاشته مى‌يابند، پيروى مى‌كنند..».

«وَ إِذْ قالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يا بَنِي إِسْرائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ...»[2]

«و [ياد كن‌] هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت: اى بنى‌اسرائيل! به يقين من فرستاده خدا به سوى شمايم، تورات را كه پيش از من بوده تصديق مى‌كنم، و به پيامبرى كه بعد از من مى‌آيد و نامش «احمد» است، مژده مى‌دهم..».

اميرمؤمنان 7 در خطبه اول «نهج البلاغه»، در بيان حقيقت فوق، يعنى مژده رسالت او از جانب حق به انبيا، و اين كه پذيرش نبوتش را از پيامبران پيمان گرفت مى‌فرمايد:

الى‌ انْ بَعَثَ اللَّهُ سُبْحانَهُ مُحَمَّداً رَسُول اللَّهِ 6 لِانْحازِ عِدَتِهِ وَ اتْمامِ نُبُوَّتِهِ، مَأْخُوذاً عَلَى النَّبِيّنَ مِيْثاقُهُ، مَشْهُورَةً سِماتُهُ، كَرِيْماً مِيْلادُهُ‌[3].

«تا وقتى كه خداى متعال، آن خداى متعال منزه و پاك، محمّد رسولش را كه پذيرش پيامبرى وى را از انبيا تعهد گرفت براى انجام وعده خويش، و اتمام‌

[1] -/ اعراف( 7): 157.

[2] -/ صف( 61): 6.

[3] - نهج البلاغه: خطبه 44؛ بحارالانوار: 18/ 216، باب 1، حديث 48.