حكومت‌هاى جهان در حكمرانى خود، روش استبدادى عجيبى داشتند؛ به دنباله اين گونه حكومت‌ها، مردم شهرها در حفظ جان، عرض، ناموس و خون خود سرگردان بودند!

دستگاه قضاوت در همه دنيا، در برابر مردم و شكايت آنان، كر شده بود و اين ناشنوايى بر حيرانى و سرگردانى مردم مى‌افزود.

كشاورزان فكر مى‌كردند كه استبداد حكام، و ناشنوايى دستگاهِ دادرسى را نمى‌توان تغيير داد، بنابراين بايد خودكشى كرد؛ از اين جهت مرگ را بر زندگى ترجيح مى‌دادند!!

كشور شام‌

«شام» نيز همانند ديگر مستعمرات ايران و روم، به دنبال رهبران خود بسوى خوشگذرانى و خودخواهى سرعت مى‌گرفت. برنامه رهبران خوشگذران شام و معاونين آنان و مجالس درباريان، با تمام وسايل عيش و نوش مجهز بود.

خلاصه جهان قبل از اسلام، جهانى پر از اضطراب و جنايت، محيطى غرق در گناه و فساد، جامعه‌اى افتاده در ورطه هلاكت بود كه راهى به سوى شقاوت و جهنم داشت.

وضع عمومى جهان قبل از اسلام‌

هنگامى كه رسول گرامى اسلام مبعوث به رسالت شد؛ عالم گرفتار زلزله اقتصادى بود، كه اركان آن را به سختى مى‌لرزاند، و به طورى كه اگر در دنياى آن روز سرمايه‌اى بود قابل بهره‌بردارى نبود.

آن مرد الهى از همان دريچه نگاه انبيا؛ يعنى بدون توجه به مال و حب جاه و شهوت به جهان نگريست، و انسانيت را در بستر مرگ ديد. آن رادمرد آسمانى‌