ازدواج‌

قبل از هر چيز بايد دانست كه عمل نامشروع زنا در نظر اعراب زمان جاهليت زشت نبود، بسيارى از مردان براى خود چند رفيقه داشتند و زنان نيز داراى چند دوست بودند.

اعراب در زمان جاهليت گاهى زنان خود را مجبور به زنا مى‌كردند تا از آن طريق سودى عايدشان گردد.

ابن عباس مى‌گويد:

«اعراب كنيزان خود را مجبور به اين عمل مى‌كردند و درآمد آن را مى‌گرفتند»[1].

مردم زمان جاهلى داراى نكاح‌هاى مختلفى بودند كه اقسامى از آن، از نظر خوانندگان عزيز مى‌گذرد:

1- ازدواج معمولى:

در آن عصر مانند ساير دوران، مردى دخترى را براى همسرى انتخاب مى‌كرد، پدر دختر براى فرزندش مهريه قرار مى‌داد و او را به آن مرد تزويج مى‌كرد.

2- ازدواج پرچمى:

زن‌هايى بودند كه براى استفاده عموم، خود را در معرض قرار مى‌دادند و براى راهنمايى و جلب توجه مردم بالاى منازل خود پرچم‌هايى نصب مى‌كردند تا هر كس بخواهد، بدون مزاحمت به منزل آنان برود.

3- ازدواج استبضاع:

هنگامى كه زن از قاعده زنانگى پاك مى‌شد، شوهرش او را نزد هر كس كه مى‌خواست مى‌فرستاد و دستور مى‌داد با او همبستر شود، پس از آن، شوهر با زن همبستر نمى‌شد تا آثار حمل زن از مرد بيگانه روشن شود،

[1] - تفسير طبرى: 18/ 104.