مى‌گرفت، مستعد كارهاى خيلى بزرگ مى‌شدند، از طرفى آزاد، بخشنده و جسور و از طرف ديگر اسير غضب و سرشار از بى‌باكى، و در حقيقت تمام محاسن و قبايح خاندان «سامى» در عرب جمع بود».

مهم‌ترين شهر حجاز

پيشتر اشاره كرديم كه اعراب عربستان، به مرور زمان به دو قسمت باديه‌نشين و شهرنشين، تقسيم شدند كه شهرنشينان همان مردم مكه و مدينه بودند. اين تقسيم در عادات و رسوم و اخلاق و كردار مردم عرب تأثيرى نداشت.

«مكه» از مهم‌ترين شهرهاى حجاز بود؛ زيرا از دورترين نقاط عربستان و از مناطق اطراف براى زيارت مى‌آمدند. شهر مكه در عين اين كه زيارتگاه بود، خود به خود مركز بازرگانى هم شده بود و به همين دليل قبايل بزرگ و نيرومند آن سرزمين براى تصرف و تسلط بر آن شهر به تكاپو افتادند.

ابتدا فرزندان «اسماعيل» يعنى خود حجازى‌ها پرده‌دار كعبه و فرمانرواى آن سامان بودند؛ اما ديرى نپاييد كه طايفه «خزاعه» از يمن به مكه آمدند و در قرن دوم ميلادى فرمانروايى آن ناحيه را از فرزندان اسماعيل گرفتند، پس از مدت كوتاهى طايفه «عدنان» كه حجازى بودند، آنها را از پا درآورده و در نتيجه قبيله «كنانه» و «قريش» از طايفه عدنان به وجود آمدند و رياست مكه در دست قريش باقى ماند، تا اين كه حكومت حجاز به دست مرد مقتدرى به نام «قصى بن كلاب» افتاد.

«قصى بن كلاب» اقوام خود را از اطراف به مكه آورد و زمين‌هاى بسيارى را به آنان واگذار كرد تا براى خود منزل و مأوى بسازند.

پس از قصى بن كلاب «عبد مناف» جانشين او شد، وى فرزندانى داشت كه «عبد شمس» و «هاشم» از پسران او بودند، عبد مناف هنگام مرگ، هاشم را