[مقدمات تحقيق‌]

مقدمه مترجم‌

الهى، اى خالق نور، اى آشناى دلهاى مهجور، اى كه رحمت بى‌منتهايت روزنه‌اى بر اين عالم جسمانى گشود و حسن بى‌مثالت تاب مستورى نداشت و جلوه‌اى از تجلّى آن هفت گنبد گردون را بر اساس عشق و جذبه محبت آفريد، سپاس تو راست كه از امكان بحت اين همه نقش عجب بر در و ديوار وجود رقم زدى و در نهايت و اوج آفرينش خليفه خود انسان را پديد آوردى، تا به همه ملائك بفهمانى، آنچه را كه از دركش عاجز بودند، و در آفرينش او خود، خويش را ثنا گفتى و فرمودى، فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ.

كيست كه در جوار ثناى تو، او را زهره ثنا باشد، چون تو فقط به بندگان مخلص خود اجازه داده‌اى كه نامت را بر زبان و يادت را در قلب داشته باشند و آنگاه از ره لطف و رحمت سزاوار نديدى كه اين دردانه آفرينش در وادى حيرت و گمراهى غوطه‌ور باشد، پس اولياء خود را يكى پس از ديگرى براى هدايت او ارسال نمودى تا بندگان مؤمن و خالص، از كافران آلوده دامن متمايز شوند و بندگان را در قيامت حجّتى نباشد و نگويند: (لولا ارسلت الينا رسولا منذرا و اقمت لنا علما هاديا [1])، امّا دريغ كه بندگان قدر آن اولياء و انبياء را نشناختند و به جز گروه اندكى كه در هر زمان پيرو طريق هدايت و شيعه مخلص آنها گشتند، ديگران آنها را تكذيب كرده و با آزار و اذيّت ايشان، خود را سزاوار نزول عذاب نمودند و اين سنّت همواره در طول تاريخ تكرار شد تا سرانجام سرور انبياء و حبيب و برگزيده خويش را مبعوث فرمودى و نعمت خود را بر بندگان تمام كردى.

كتاب حاضر مجموعه‌اى ارزشمند از احاديث و آيات در خصوص زندگى اولياء و انبياء الهى است كه دانشمند ارزشمند قرن 12 هجرى قمرى، (آية اللَّه سيد نعمت اللَّه جزايرى [2]) آن را به زبان عربى تأليف نموده‌اند.

[1] بخشى از دعاى ندبه.

[2] آية اللَّه جزايرى از شاگردان برجسته علامه مجلسى بوده‌اند كه در مجلس‌