(باب- 12) (آنچه از آزمايش و تفرقه كه در زمان غيبت دامنگير شيعه مى‌شود چندان كه بر حقيقت امر كسى باقى نمى‌ماند جز همان تعداد اندك كه امامان عليهم السّلام آن را وصف فرموده‌اند)

1- علىّ بن رئاب از امام صادق 7 روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هنگامى كه با امير المؤمنين 7 پس از كشته شدن عثمان، بيعت به عمل آمد، بر فراز منبر رفته خطبه‌اى ايراد فرمود كه آن را (امام صادق 7) ذكر نموده است در آن خطبه مى‌فرمايد:

«مردم بدانيد كه گرفتارى شما (دگربار) به شكل خود در همان روزى كه خداوند پيامبر خويش را برانگيخت باز گرديد، سوگند به كسى كه او را به حقّ برانگيخت حتما آشفته و درهم شويد و بدون شكّ غربال گرديد (با فتنه‌ها كه به شما بر خورد مى‌كند نيكان از بدان جداسازى مى‌شوند) تا آنكه پائين مرتبه شما به بلند پايه شما، و بلند پايه شما به پائين مرتبه شما باز گردد (زير و رو شويد) و پيشى گيرند البتّه آن مسابقه گيران كه عقب ماندند، و عقب مانند آن مسابقه‌كاران كه پيشى گرفتند. به خدا سوگند هيچ نشانه‌اى را پنهان نكرده‌ام و هيچ دروغى بر زبان نرانده‌ام، و من را از اين مقام و چنين روز آگاه‌