(باب- 8) (آنچه روايت شده در مورد اينكه خداوند زمين خود را بدون حجّت وانمى‌گذارد)

از آن جمله 1- روايتى از فرمايش مشهور امير المؤمنين علىّ 7 است به كميل بن زياد نخعى كه كميل گويد: امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه دستم را گرفت و مرا به سمت صحرا بيرون برد، وقتى به صحرا رسيد آه عميقى كشيد و فرمود:- در اينجا كميل كلام امير- المؤمنين 7 را به درازا نقل مى‌كند تا در پايان سخن آن حضرت، به اين عبارت از فرمايش او مى‌رسد كه فرموده- جز اين نباشد كه زمين از حجّتى كه به همراه برهان خود براى خدا قيام مى‌كند خالى نمى‌ماند يا به صورت آشكار و معلوم، و يا بيمناك پنهان تا حجّتهاى خدا و دلايل روشنگر او باطل نگردد».

آيا در فرمايش امير المؤمنين 7 لفظ «آشكار و معلوم» روشنگر اين نيست كه منظور آن حضرت از كلمه معلوم، شخص و جايگاه آن حجّت بوده است؟ و همچنين‌