زيرا نشو و نماى من در ميان مردمى بوده كه آنان شراب را حلال ميدانستند و من تا به امروز از تحريم آن خبردار نبودم.

ابو بكر بدست و پا افتاده نميدانست در باره او چگونه داورى نمايد يكى از حاضران گفت در اين خصوص از امير المؤمنين على ع استمداد بايد جست كسى را حضور اقدس على ع روانه كرده و داورى از آن حضرت خواست على فرمود دستور بده دو نفر مرد مسلمان مورد اطمينان، نامبرده را در ميان گروه مهاجر و انصار ببرد و آنها را سوگند دهد آيا در ميانشان كسى هست كه آيه تحريم شراب را بر او تلاوت كرده و يا باو اطلاع داده باشد كه رسول خدا ص شراب را تحريم نموده اگر دو نفر از مهاجران و يا انصار گواهى دادند كه آيه تحريم يا حكم رسول خدا ص باو رسيده حد الهى را بر او جارى كن و اگر گواهى نبود او را توبه بده و دست از او بردار. ابو بكر حسب الامر دو نفر از مسلمانان مورد اطمينان را همراه وى در گروه انصار و مهاجر فرستاده و چون شاهدى بهم نرسيد كه آيه تحريم يا حكم رسول خدا را باو اطلاع داده باشد او را توبه داد و دست از او برداشت و تسليم داورى على ع گرديد.

معنى أب‌

روايت كرده‌اند از ابو بكر معنى آيه شريفه‌ وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا[1] را پرسيدند او نتوانست پاسخ دهد و از معنى كلمه أبّ بى‌خبر بود گفت كدام آسمان بر سر من سايه مى‌افكند يا كدام زمين مرا بر روى خود قرار ميدهد يا چه خواهم كرد كه اگر كتاب خدا را از روى بى‌اطلاعى معنى كنم زيرا معنى فاكهه را مى- دانم ليكن معنى أبّ را خدا ميداند.

[1] سوره عبس آيه 32