خود پيغمبر اكرم ببينيد چگونه مطلب را پيش‌بينى مى‌كند. جمله‌اى دارد كه مفاد آن اين است: سخنانى كه از من مى‌شنويد ضبط و نگهدارى كنيد و به نسل‌هاى آينده تحويل بدهيد و بسپاريد. اى بسا نسل‌هاى آينده و خيلى دور معنى حرف مرا از شما كه امروز پاى منبر من هستيد بهتر بفهمند. در آن حديث معروفى كه در كتب معتبر ما هست و از احاديثى است كه شيعه و سنى روايت كرده‌اند، پيغمبر اكرم 6 فرمود:

نَضَرَاللهُ عَبداً سَمِعَ مَقالَتي فَوَعاها وَ بَلَّغَها مَن لَمْ يَسمَعها.

خداى خرّم سازد چهره آن بنده‌اى را كه سخن مرا بشنود و ضبط كند و برساند به كسانى كه آنها از من نشنيده‌اند. بعد اين جمله را اضافه فرمود:

«فَرُبَّ حامِلِ فِقهٍ غَيرِ فَقيهٍ وَ رُبَّ حامِلِ فِقهٍ الي مَن هُوَ افقَهُ مِنهُ.»[1]

عمق رفتار پيغمبر 6

در تفسير و توجيه رفتار پيغمبر 6 هم همين مطلب هست. همين‌طور كه سخن پيغمبر معنى دارد و براى يك معنى ادا شده است، رفتارهاى پيغمبر هم همه معنى و تفسير دارد و بايد در آنها تعمق كرد. مخصوصاً با تعبيرى كه قرآن مى‌گويد كه در وجود پيغمبر اسوه و تأسّى‌اى است براى شما، و وجود پيغمبر كانونى است كه ما از آن كانون بايد [روش زندگى را] استخراج كنيم. صِرف اينكه يك نفر بيايد كلمات پيغمبر را روايت كند [كافى نيست‌]. خيلى راوى‌ها هستند كه چيزى درك نمى‌كنند. اينكه ما بياييم تاريخ پيغمبر اكرم را نقل كنيم كه پيغمبر اكرم در فلان جا چنين كرد

[1] - سفينه البحار، ج 1، ص 392؛ الكافى، ج 1، ص 403.