كنتم تمنّون الموت- إلى قوله- و سيجزي اللّه الشاكرين). عليا و أبا دجانة و أنزل تبارك و تعالى: (و كأين من نبي قاتل معه ربّيون كثير) و الكثير عشرة آلاف. إلى قوله:

(و اللّه يحب الصابرين) عليا و أبا دجانة.

حذيفة بن يمان گفت: وقتى سپاه دشمن در احد با پيامبر خدا روبرو شدند و اصحاب پيامبر شكست خوردند، على در مقابل او همراه با ابو دجانه شمشير مى‌زد تا اينكه مشركان را از پيامبر دور ساخت، در اين هنگام اين آيه نازل شد: «و لقد كنتم تمنون الموت- تا- و سيجزى اللّه الشاكرين» كه منظور على و ابو دجانه است و نيز اين آيه نازل شد: «و كأيّن من نبىّ قاتل معه ربيّون كثير و چه بسا پيامبرى كه خداشناسان بسيارى همراه با او جنگيدند (كثير در اينجا ده هزار نفر است.) «و اللّه يحب الصابرين و خدا صبر كنندگان را دوست دارد.» كه منظور على و ابو دجانه است.

25 و نيز در اين سوره نازل شده است: ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ‌ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرارِ

پاداشى از جانب خدا و بهترين پاداش نزد خداست و آنچه نزد خداست براى نيكوكاران بهتر است.

(سوره آل عمران آيه 195) 189- عن الأصبغ بن نباتة قال: سمعت عليا يقول: أخذ رسول اللّه 6 و سلم بيدي ثم قال: يا أخي قول اللّه تعالى: (ثوابا من عند اللّه و اللّه عنده حسن الثواب و ما عند اللّه خير للأبرار) أنت الثواب و شيعتك الأبرار.

اصبغ بن نباته گفت: شنيدم علىّ بن ابى طالب 7 مى‌گفت: پيامبر خدا دست مرا گرفت سپس گفت: اى برادر من، در سخن خداوند: «وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ‌ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ‌