ديگرى سروده است:

«نفس دوستدار خدا، نفس زبونى است و كدام دوستدار و عاشق است كه زبون نباشد و چون نفس دوستدار به پروردگارش پيوسته شود، محال است كه چيز ديگرى را به جاى او بخواهد.» و سروده شده است:

«به من مى‌گويند تو را به خدا سوگند آيا عاشقى؟ مى‌گويم مگر يك روز بوده است كه از عشق خالى باشم؟! از جام عشق در گهواره جرعه‌يى نوشيدم كه شيرينى آن همچنان در سينه و گلوى من پايدار است.» ديگرى سروده است:

«بر حذر باش كه با احمق دوستى كنى كه احمق همچون جامه پوسيده است، هر گاه يك جاى آن را وصله زنى، همين كه باد حركتش دهد، جاى ديگرش دريده مى‌شود.

و همچون شكاف بزرگ در شيشه است و آيا ديده‌اى شكاف و شكستگى شيشه به هم بر آيد؟ يا چون خر چموشى است كه اگر سيرش كنى به مردم لگد مى‌پراند و چون گرسنه شود، عرعر مى‌كند. يا چون برده بد كاره است كه اگر گرسنه‌اش دارى از همسايه دزدى مى‌كند و چون سير شود، تبهكارى مى‌كند.»

مجلس هفتاد و يكم در تشويق بر مخالفت با خواسته‌هاى نفسى و نفس‌

خداوند متعال در آيه سيزدهم سوره سوم (آل عمران) فرموده است: «آراسته شد براى مردمان دوستى خواسته‌هاى نفسى از داشتن زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سيم ....».

و در آيه 53 سوره دوازدهم (يوسف) فرموده است «و برى نمى‌دارم نفس خود را كه هر آينه نفس، امركننده به بدى است.» و خداوند متعال در آيه چهلم سوره هفتاد و نهم (النازعات) فرموده است «و اما آنكه بترسد از مقام پروردگارش و باز دارد نفس را از خواهش، همانا كه بهشت جايگاهش خواهد بود.» پيامبر 6 فرموده‌اند: هر كس به جاى سرزنش ديگران نفس خود را سرزنش‌