روايت شده است، هر كس روز بيست و پنجم ذى قعده را كه روز گسترش زمين از زير كعبه (دحو الارض) است روزه بگيرد، خداوند گناه هفتاد سال او را مى‌پوشاند.[1] روز هفدهم ربيع الاول كه روز ولادت پيامبر 6 است، هر كس روزه بگيرد خداوند براى او پاداش شصت سال روزه مى‌نويسد.[2]

مجلس چهل و نهم در ده روز ذى حجه‌

خداوند متعال در آيه يك صد و چهل و چهارم از سوره اعراف فرموده است، «و با موسى، سى شب وعده نهاديم. چون پايان يافت ده شب ديگر بر آن افزوديم و ميقات پروردگارش به چهل شب تكميل شد.» كه منظور از ده شب، از ماه ذى حجه است.[3] و خداوند متعال در سوره حج (آيه 28) مى‌فرمايد، «تا در آنجا منافع بسيار براى خود ببينند و نام خدا را در ايامى معين ياد كنند.» كه منظور دهه‌يى از ذى حجه است.

و خداوند در آغاز سوره و الفجر مى‌فرمايد، «سوگند به سپيده‌دم و سوگند به ده شب اول ذى حجه و سوگند به جفت و طاق و سوگند به شب تار، هنگامى كه به روز روشن مبدل مى‌شود.» ابن عباس در اين باره گفته است: منظور از كلمه فجر، روز است و منظور از شبهاى دهگانه، دهه اول ذى حجه است و گفته شده است، منظور از وتر (طاق) روز عرفه است كه روز نهم ذى حجه است و منظور از شفع (جفت)، روز عيد قربان است كه روز دهم است.

امام رضا 7 فرموده است، خداوند متعال محمد 6 را كه رحمت براى همه‌

[1]. نظير اين روايت از ثواب الاعمال صدوق، در صفحه 122 جلد 97 بحار الانوار، نقل شده است. م.

[2]. در صفحه 120 همان جلد بحار الانوار، از كتاب كنز الكراجكى آمده است كه پاداش يك سال روزه براى او نوشته مى‌شود. م.

[3]. براى اطلاع بيشتر به صفحات 473 از جلد 3 و 4 و 81 از جلد 7 و 8 و 485 از جلد 9 و 10 تفسير مجمع البيان طبرسى، چاپ بيروت، مراجعه فرماييد. م.