هيچ گروهى را به جاى شما عوض نخواهم كرد و در جستجوى آن نخواهم بود.» دعبل بن على خزاعى هم چنين سروده است:

«اگر آنچه را كه اميدوارم امروز يا فردا صورت بگيرد نمى‌داشتم، دل من در پى اندوه ايشان پاره پاره مى‌شد.

قيام امامى كه بدون ترديد در پناه نام خدا و بركات خداوند قيام خواهد كرد.

امامى كه ميان ما هر حق و باطلى را آشكار مى‌سازد و با نعمت و نقمت جزا و سزا مى‌دهد.

و گروهى از فرزندان فلان و بهمان را كه مدعى هستند ميان مردم لعن و نفرين مى‌كند.[1] اى دل! خوش باش و مژده باد بر تو كه آنچه بايد بيايد چندان دور نيست.

از طول مدت ستم بيتابى مكن و مى‌بينم كه نيروى من آهنگ پايدارى دارد (مى‌بينم كه ستم آهنگ پراكندگى و سستى دارد.)[2] اگر خداوند ظهورش را در مدت عمر من قرار دهد و مرگ مرا تا ظهور او به تأخير اندازد، تسكين و آرامش دل خواهم يافت و هيچ شك و ترديدى در نفس من باقى نمى‌ماند و زوبين و نيزه خود را از خون دشمنان سيراب مى‌كنم.»

مجلس سى و دوم در مناقب آل محمد :‌

خداوند متعال در سوره شورى مى‌فرمايد: «بگو من از شما اجر رسالت جز اين نخواهم كه مودت در حق خويشاوندان منظور داريد.»[3] انصار گفتند: اى رسول خدا! اموال و جانهاى ما در اختيار و به دست خداوند است و خداوند متعال اين آيه را نازل فرمود. در خبر ديگرى آمده است كه پيامبر فرمودند: منظور اين است كه به خويشاوندان من مهرورزى كنيد و مرا تكذيب مكنيد.

[1]. اين بيت در قصيده دعبل كه مرحوم علامه مجلسى در بحار الانوار، ص 250، ج 49، چاپ جديد، آورده است، نيست. م.

[2]. آنچه در پرانتز است بر مبناى روضة الواعظين است و در بحار الانوار همان گونه است كه معنى شد. م.

[3]. بخشى از آيه 23 سوره 42( شورى).