مجلس نهم در ذكر امامت، و امامت على بن ابى طالب و فرزندانش 7 كه درودهاى خداوند بر همه آنان باد

بدان كه امامت واجب است. به اين دليل كه چون مردم معصوم نيستند، بروز خطا و فراموشى و ترك واجب از ايشان ممكن و رواست و هر گاه داراى رئيس مطاعى باشند كه دست او در امور باز باشد، ستمگر را از ستم و دشمنى باز مى‌دارد و جنايتكار را ادب مى‌كند و دست نادان و فرومايه را كوتاه مى‌كند و از ستمگر داد ستمديده را مى‌ستاند و در اين حال مردم و جامعه براى انجام كار نيك و كم شدن تباهى و فساد آماده مى‌شوند. و هر گاه جامعه از رئيسى با آن شرايط كه وصف كرديم خالى باشد، تباهى در جامعه اتفاق مى‌افتد و صلاح و خوبى اندك مى‌شود و هرج و مرج پيش مى‌آيد و زندگيها فاسد مى‌شود. و اين عادت درست و منطبق بر حكمت است كه جامعه بايد داراى رئيس باشد و چون در همه عقلها اين موضوع مركوز و ثابت است، بنا بر اين گفتگو با كسى كه در اين كار بديهى مخالف باشد كار پسنديده‌يى نيست. و واجب است كه امام معصوم باشد، زيرا مردم از اين جهت به امام نيازمندند كه خود معصوم نيستند و اگر امام هم معصوم نباشد به ديگرى نيازمند است و اين كار به تسلسل مى‌كشد و اگر امام به رعيت نيازمند باشد، در اين صورت هم نيازمند به مانند خود است و باطل است.[1] واجب است امام در ظاهر و باطن از رعيت خود افضل باشد و چون در پيشگاه خداوند از همگان داراى ثواب بيشترى است، لازم است معصوم باشد و بر طبق احكام ظاهرى هم زشت و ناپسند است كه مفضول را بر فاضل ترجيح و برترى دهند و اين موضوع در زشتى چنان است كه يك نوآموز در فقه را كسى به ابو حنيفه يا شافعى ترجيح دهد. و لازم و واجب است كه امام عالم به تمام احكام شرع باشد، زيرا در همه امور شرعى حاكم است و مى‌بينيم كه براى پادشاهان دانا و خردمند زشت است كه وزارت و نظارت در امور مملكت خود را به كسى واگذارند كه از عهده آن به خوبى برنيايد، يا برخى از امور را بداند.

و واجب است كه امام از همه مردم شجاعتر و در انجام عبادت جهاد از همه‌

[1]. براى اطلاع بيشتر به صفحات 174 و 195 اقتصاد شيخ طوسى مراجعه فرماييد. م.