پزشكان، زكام را يك بيمارى واگير دانسته‌اند ولى اخيرا كشف شده كه آن به خودى خود يك بيمارى نيست بلكه يك حادثه طبيعى است كه برخى از بيماريهاى دماغ و ريه و دستگاه تنفسى را از بين مى‌برد و اخلاط و بلغمها را از آن بيرون مى‌كند و منظور امام صادق 7 هم همين است كه مى‌فرمايد: اگر ممكن باشد آن را معالجه نكن.

همچنين امام فرمود: زكام كارى از كارهاى خدا و لشكرى از لشكرهاى اوست كه آن را براى از بين بردن ناراحتى تو فرستاده است. اين سخن اشاره مى‌كند كه زكام يك حادثه طبيعى و در خدمت بدن انسان و مانند يك سپاهى است كه بر بيمارهاى حمله مى‌كند و با ترشح و نزول اشك آن را از دماغ بيرون مى‌كند. پزشكان گفته‌اند: كسانى كه با زكام مبارزه مى‌كنند بيچاره‌اند چون زكام بدن را از فضولات پاك مى‌كند و اگر زكام معالجه شود، بيماريهاى بسيارى را سبب مى‌شود.

3- ضعف بينايى‌

يكى از اصحاب آن حضرت از ضعف بينايى دختر خود به آن حضرت شكايت كرد، پس فرمود: از «مر» و «صبر» و «كافور» به طور مساوى سرمه‌اى بسازد و او سرمه كند. آن مرد مى‌گويد چنين كردم و منفعت بردم.

ضعف بينايى در سن جوانى از ضعف اعصاب يا كمبود نور حاصل نمى‌شود بلكه بيشتر از بيمارى چشم يا التهابات يا تراخم يا مانند آنهاست و اين عوارض بيشتر با «صبر» و «مر» بر طرف مى‌گردد