را شفيع خود قرار داد تا گناهان گذشته‌اش بخشيده شود، همه‌ى مسافران كاروان به او غبطه مى‌خوردند. سفر در حال خوشى پايان يافت، همه به اروميه برگشتيم ولى آن تائب باارزش، مقيم كوى يار شد!

توسّل و توبه‌

امام صادق 7 مى‌فرمايند: در حرم خدا، كنار مقام ابراهيم نشسته بودم، پيرمردى آمد كه تمام عمرش را به گناه گذرانده بود، به من نظرى انداخت و گفت:

نِعْمَ الشَّفيعُ الَى اللَّهِ لِلْمُذْنِبينَ.

براى اهل گناه، شفيع خوبى نزد خداوند هستى!

آنگاه پرده‌ى كعبه را گرفت و اشعارى به اين مضمون زمزمه كرد:

«اى خداى مهربان، به حق جدّ امام ششم، به حق قرآن، به حق على، به حق حسن و حسين، به حق زهرا، به حق امامان، به حق مهدى، از خطاهاى بنده‌ى گنهكارت بگذر!»

شنيد هاتفى مى‌گويد: اى پيرمرد! گرچه گناهت عظيم بود ولى همه‌ى آن را به حرمت آنان كه مرا به آنها سوگند دادى بخشيدم، اگر عفو گناه تمام اهل زمين را از من درخواست مى‌كردى مى‌بخشيدم، مگر پى كننده‌ى ناقه‌ى صالح و قاتلان انبيا و ائمه‌[1].

مشروبخوار و توبه‌

فيض كاشانى آن چشمه‌ى فيض و دانش، و منبع بصيرت و بينش در كتاب‌

[1] - بحار الأنوار: 91/ 28، باب 28، حديث 14؛ مستدرك الوسائل: 5/ 230، باب 35، حديث 5762.