اسلام اجازه مى‌دهد كه وصيّت ترك شود تا ميان مردم صلح و صفا حاكم باشد. «فَمَن خافَ مِن مُوصٍ جُنُفاً او اثماً فَأصلح بينهم فلا اثمَ عليه»[1]

5- با اينكه خون مسلمان محترم است، امّا اگر بعضى از مسلمانان دست به تجاوز و آشوب زدند، اسلام براى برقرارى صلح و امنيّت اجازه كشتن آن ياغيان آشوبگر را داده است. «فقاتلوا الّتى تَبغى»[2]

موانع صلح وآشتى‌

در قرآن و روايات، موانعى براى صلح و آشتى معرفى شده است از جمله:

1- شيطان. قرآن مى‌فرمايد: «ادخلوا فى السِّلم كافّة و لا تتّبعوا خطوات الشيطان»[3] يعنى همه در صلح و صفا وارد شويد و از شيطان پيروى نكنيد. و در جاى ديگر مى‌فرمايد: «انّما يُريد الشّيطان ان يُوقع بينكم العَداوةَ و البَغضاء»[4]؛ شيطان براى شما دشمنى و كينه را اراده كرده است.

2- مال‌دوستى وبخل. «و الصّلح خَير و احضِرَتِ الانفس الشُّحّ»[5]؛ صلح بهتر است، گرچه مردم حرص و بخل مى‌ورزند.

3- تكبّر وغرور نيز گاهى مانع برقرارى اصلاح وآشتى است.

[1] -بقره، 182

[2] -حجرات، 9

[3]- بقره، 208

[4]- مائده، 91

[5]- نساء، 128