1. اهميت و ضرورت‌

اهميت علم و علم‌آموزى، از ديدگاه اسلام، به قدرى روشن است كه نيازى به توضيح ندارد. نخستين آياتى كه بر پيامبر اكرم نازل شد، بهترين دليل بر جايگاه ويژه تعليم و تعلّم در اسلام است: «إقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذى خَلَقَ؛ خَلَقَ اْلإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ؛ إقْرَأْ وَ رَبُّكَ اْلأَكْرَمُ؛ الَّذى عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ عَلَّمَ اْلإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ‌.»[1] بر همين اساس پيامبر اكرم 6، وقتى دو گروه را در مسجد مشاهده كردند، كه گروهى مشغول عبادت بودند و گروهى مشغول مذاكره و مباحثه علمى، رفتن به نزد گروه دوم را بر پيوستن به جمع عبادت‌كنندگان ترجيح داده و در توجيه اين رفتار خود فرمودند: «من براى تعليم فرستاده شده‌ام».[2] قرآن كريم نيز به صراحت، تعليم را يكى از اهداف اساسى برانگيختن پيامبراكرم 6 دانسته، مى‌فرمايد:

او كسى است كه در ميان جمعيت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنان مى‌خواند و آنان را تزكيه مى‌كند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مى‌آموزد و مسلّماً پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.[3]

[1] -( علق( 96): 5- 1): بخوان به نام پروردگارت كه( جهان را) آفريد.( همان كس كه) انسان را از خون بسته‌اى خلق كرد. بخوان كه پروردگارت( از همه) بزرگوارتر است، همان كسى كه به وسيله قلم تعليم نمود، و به انسان آنچه را نمى‌دانست ياد داد

[2] - بالتَّعليمِ أُرسِلْتُ.( محمدباقر مجلسى، بحار الانوار، ج 1، ص 206، باب 4، حديث 35)

[3] - هُوَ الَّذى بَعَثَ فى اْلأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ.( جمعه( 62): 2)