پايان‌

اين حديث، آخرين گفتار ما در اين رساله مى‌باشد:

از خداوند سبحان مى‌خواهيم كه ما را جزء اولين افرادى قرار بدهد كه از آن بهره برده، به آدابش مؤدّب گرديدند، بر خطاباتش، حرص ورزيدند و به آنچه در فصول و ابوابش آمده، متصف گرديدند.

و ما را با هر برادر ايمانى كه از آن اطلاع پيدا كرده، راه خود را يافت و طريق سالمين را پيمود و توشه غنيمتش را زياد نمود، شريك قرار دهد.

و آن را براى ما و آنان اسلحه و سرمايه و سبب رسيدن به هر مطلوب و نجات از هر سختى قرار دهد كه او ولىّ خيرات است و هر مصلحتى به نعمت او به تمام مى‌رسد.

و درود خدا بر محمد كه اشرف جانهاى پاك است و بر عترتش كه نيكوكار و ساداتند تا هر وقت كه صبحگاه و شامگاه در رفت و آمد و تاريكى و نور در تعقيب همند و سپاس خدايى را كه پروردگار عالمين است و درود بر آقاى ما محمد و آل پاكش! از نوشتن اين رساله فارغ شد، فقير الى اللَّه تعالى «احمد بن فهد» در شب دوشنبه، شانزدهم جمادى الاولى، سال 801 (هجرى قمرى).

و الحمد للَّه وحده و صلواته على محمد و اله و سلامه.