يعنى: «بسا صاحب كينه‌اى كه خود را از او بازداشتم و حال آنكه بر بدى رساندن به او توانا بودم».

«مقيت» در زبان قريش به اين معناست.

گفته شده «مقيت» به معناى «حفيظ» است، يعنى كسى كه نسبت به هر چيزى آن مقدار حفاظت را كه لازم دارد، اعمال مى‌كند.

و گفته شده «مقيت» يعنى كسى كه قوت و غذا، اعطا مى‌نمايد.

و نيز گفته شده «مقيت» يعنى حافظ و مراقب.

72- «المصوّر»:

يعنى او خدايى است كه مخلوقاتش را بر صورتهاى مختلف آفريد تا از اين طريق، همديگر را بشناسند كه فرمود:

- وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ‌[1].

يعنى: «شما را صورت بخشيد و آن صورتهايتان را نيكو ساخت».

73- «الكريم»:

يعنى جواد و بخشنده.

مى‌گويند مرد كريم، يعنى بخشنده.

گفته شده «كريم» يعنى عزيز، همچنان كه گفته مى‌شود فلانى نزد من از ديگرى كريم‌تر است، يعنى عزيزتر است، آيه قرآن هم بدين معناست كه مى‌فرمايد:

- إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ‌[2].

يعنى: «هر آينه اين قرآنى است كريم»، يعنى عزيز.

74- «الكبير»:

يعنى آقا! به بزرگ قوم گفته مى‌شود آقاى قوم.

«كبير» اسم است براى «تكبر و عظمت» داشتن.

75- «الكافى»:

هر كس كه بر خدا توكل نمايد، او احتياجاتش را بر عهده مى‌گيرد و به ديگرى واگذارش نمى‌نمايد كه خود فرمود:

[1] - سوره مؤمن، آيه 64.

[2] - سوره واقعه، آيه 77.