حضرت موسى (ع)):

- لا تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعْلى‌[1].

يعنى: «نترس، همانا فقط تو غالب و چيره‌اى».

و گاهى اوقات به معناى تنزّه (و منزّه بودن) از شبيه‌ها و ضدها نيز مى‌باشد.

13- «الباقى»:

كسى است كه عوارض نابودى بر او پديد نمى‌آيد و بقايش نامتناهى است و محدود نمى‌باشد.

بقاى خداوند متعال و دوامش چون بقا و دوام بهشت و جهنم نيست، چون بقاى او ازلى و ابدى است، اما بقاى آن دو ابدى غير ازلى است.

«ازلى» به معناى آن است كه هميشه بوده و «ابدى» يعنى هميشه خواهد بود، بهشت و جهنم بعد از اينكه نبودند، خلق مى‌شوند (يعنى سابقه عدم و نيستى دارند) فرق بين اين دو همين است.

14- «البديع»:

كسى است كه مخلوقات را بدون وجود مشابه قبلى به صورت نوظهور، خلق كرد.

«بديع» بر وزن «فعيل» به معناى «مفعل» است، نظير «اليم» به معناى «مؤلم» و «بدع» به اوّل در هر چيزى گويند، نظير كلام خداوند كه مى‌فرمايد:

- قُلْ ما كُنْتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ‌[2].

يعنى «اى پيامبر! بگو من در ميان انبيا، نوظهور نيستم».

يعنى من اولين پيامبر كه نيستم (بلكه قبل از من پيامبرانى آمده‌اند)

15- «البارئ»:

يعنى خالق، گفته مى‌شود «برأ اللَّه الخلق، يعنى خدا خلق را آفريد»، همچنان كه (در باره او) گفته مى‌شود:

«بارئ النّسم. يعنى: خالق نسيم».

[1] - سوره طه، آيه 68.

[2] - سوره احقاف، آيه 9.